آژانس امنیت ملی امریکا (NSA) در جریان برنامه ای موسوم به PRISM از گوگل، فیسبوک و سایر غول های فناوری خواسته تا دسترسی کامل این نهاد به داده های کاربران خارجی شان را فراهم کنند ولی گویا شرکت های مزبور (لااقل گوگل و فیسبوک) سعی کرده اند با استفاده از ایجاد سیستم هایی که داده ها را پیش از ارسال به مراکز قانونی جداسازی می کنند، به نوعی کاربران بی گناه خود را از این نظارت یا به تعبیری جاسوسی در امان نگه دارند.
مطلب فوق را افرادی گفته اند که به ادعای خودشان، به این سیستم های پیاده شده در شرکت های مذکور، نزدیک هستند. اما آیا این همکاری که انتقادهای زیادی را بر انگیخته، واقعاً همان طور که ادعا می شود، فقط برای بالا بردن امنیت شهروندان امریکایی صورت پذیرفته؟
از زمان افشا شدن ماجرای جاسوسی آژانس امنیت ملی امریکا (Prism) از کاربران خارجی شرکت های فناوری بزرگ بحث های مختلفی درباره ماهیت، چگونگی عملکرد و حوزه پوشش این برنامه نظارتی-جاسوسی در گرفته .
در برخی مقالات مرتبط، اشاره شده بود که پریسم نه راهی برای جمع آوری اطلاعات از شرکت های امریکایی، بلکه یک ابزار داخلی برای تحلیل چنین اطلاعات بوده. و در برخی دیگر از مقالات، به واسطه اینکه شرکت ها (در اصل هر 9 شرکت یاد شده در گزارش) "دسترسی مستقیم NSA به سرورهای خود" را قویاً رد کرده بودند، اشاره شده بود که جمع آوری اطلاعات از طریق مداخله در ارتباطات کابلی صورت می گرفته.
به نظر می رسد هر دوی این موارد توسط اسلایدهای داخلی NSA قابل رد باشند. به اسلاید جدید که در زیر آمده توجه نمایید:
در اصل کادر پایینی در اسلاید بالا است که نشان می دهد تحلیلگران NSA تشویق شده اند که از هر دو تکنیک، یعنی مداخلات کابلی و دسترسی مستقیم به سرور شرکت ها، برای جمع آوری داده ها استفاده کنند که مورد دوم در برنامه پریسم گنجانیده شده.
گزارش اصلی گاردین باعث شد که 9 شرکت فناوری که در گزارش به آنها اشاره شده، همگی از وجود برنامه ای به نام پریسم ابراز بی اطلاعی و شرکت در آن را رد می کنند. اما اسلاید بالا چیز دیگری را نشان می دهد.
انتظار می رود در روزهای آینده با افتادن نورافکن های بیشتری بر روی پریسم، چشم اندازی بسیار کامل تر از نحوه اجرای آن و نیز سایر عملیات های نظارتی-جاسوسی ارائه شود. ولی در حال حاضر به نظر می رسد شرایط برای شرکت های فناوری، بغرنج تر از قبل خواهد شد.